Yıllar önce okuduğum, zihnimde iz bırakan bir dua oldu bu haftaki paylaşımım. Kesin saklayın, elinizin altında bir yerde olsun . İhtiyaç hissettikçe okuyun. Ben öyle yaptım.
Aşağıdaki cümleler M.Ö. 2000 yılında Hititlere ait bir duvar yazısından alınmıştır. İnsanoğlunun yaratıcısına ne kadar ihtiyaç duyduğunu gösteriyor. O zaman bile şimdi yaşadığımız sorunlara, zamanın hızla akıp gitmesine değinerek kurulmuş cümlelerden oluşuyor bu dua. İnsani ihtiyaçların o büyük huzur verici yönünü tekrar hatırlatıyor. Küçük şeylerden mutluluklar çıkarabilmeyi gösteriyor bu cümleler…
Tanrım,
Beni yavaşlat.
Aklımı sakinleştirerek kalbimi dinlendir.
Zamanın sonsuzluğunu göstererek bu telaşlı hızımı dengele…
Günün karmaşası içinde bana sonsuza kadar yaşayacak tepelerin sükunetini ver.
Sinirlerim ve kaslarımdaki gerginliği, belleğimde yaşayan akarsuların melodisiyle yıka, götür.
Uykunun o büyüleyici ve iyileştirici gücünü duymama yardımcı ol…
Anlık zevkleri yaşayabilme sanatını öğret; bir çiçeğe bakmak için yavaşlamayı, güzel bir köpek ya da kediyi okşamak için durmayı, güzel bir kitaptan birkaç satır okumayı, balık avlayabilmeyi, hülyalara dalabilmeyi öğret…
Her gün bana kaplumbağa ve tavşanın masalını hatırlat.
Hatırlat ki yarışı her zaman hızlı koşanın bitirmediğini, yaşamda hızı arttırmaktan çok daha önemli şeyler olduğunu bileyim…
Heybetli meşe ağacının dallarından yukarıya doğru bakmamı sağla.
Bakıp göreyim ki, onun böyle güçlü ve büyük olması yavaş ve iyi büyümesine bağlıdır…
Beni yavaşlat Tanrım ve köklerimi yaşam toprağının kalıcı değerlerine doğru göndermeme yardım et.
Yardım et ki, kaderimin yıldızlarına doğru daha olgun ve daha sağlıklı olarak yükseleyim.
Ve hepsinden önemlisi…
Tanrım,
Bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için CESARET,
Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek için SABIR,
İkisi arasındaki farkı bilmek için AKIL ve
Beni aşkın körlüğünden ve yalanlarından koruyacak DOSTLAR ver…
(Alıntı)
Sevgiyle kalın…
