Fizikçi, matematikçi, kimyacı, jeolog ve antropologdan oluşan heyet bir araştırma için arazide bulunmaktadır. Birden yağmur bastırır. Hemen yakınlardaki bir köy evine sığınırlar. Ev sahibi bir şeyler ikram etmek için mutfağa geçer.
Hepsinin dikkati soba üzerinde toplanır. Soba, yerden yaklaşık bir metre kadar yukarıda, altındaki dizili taşların üzerindedir.
Sobanın niçin böyle kurulmuş olabileceğini düşünmeye başlayıp tartışırlar ve herkes fikirlerini sırayla açıklamaya başlar.
Kimyacı; “Adam sobayı yükselterek aktivasyon enerjisini düşürmüş. Böylece daha kolay yakmayı amaçlamış olmalı” der.
Fizikçi; “Adam sobayı yükselterek konveksiyon yoluyla odanın daha kısa sürede ısınmasını sağlamak istemiştir” diyerek fikrini söyler.
Jeolog; “Burası tektonik hareketlilik bölgesi olduğundan herhangi bir deprem anında sobanın taşların üzerine yıkılmasını sağlayarak yangın olasılığını azaltmayı amaçlamıştır” der.
Matematikçi; “Sobayı odanın geometrik merkezine kurmuş, böylece de odanın düzgün bir şekilde ısınmasını sağlamış” dedikten sonra,
Antropolog; “İlkel topluluklarda görülen ateşe tapmanın daha hafif biçimi olan ateşe saygı nedeniyle sobayı yukarı kurmuş” der.
Bu sırada ev sahibi içeri girer, ona sobanın niye böyle yukarıya kurulduğunu sordukları zaman biraz sıkılarak cevap verir :
“BORUMUZ YETMEDİ…”
********
Bu hikayeyi okuyunca dedim ki ;
1. Cevaplar çoğu zaman çok basit… Bizler karmaşık hale getiriyoruz.
2. Aynı şeye baksak da yorumlamamız herkesin kendi haritası üzerine oluyor.
3. Yargılarımızdan bağımsız sadece sorsak ve dinlesek nasıl olurdu?
Bu noktada empati geliştirip hikayeyi dinleme gayretinde olmak çok önemli…
Sağlıkla ve sevgiyle kalın…
